Yazmak Olağanüstü Bir Tesellidir

"...Eğer yazmamış olsaydım, katil olabilirdim. İfade etmek bir kurtuluştur." (Emil Michel Cioran)

Bugün ki bahanem de Cioran'ın yukarıdaki sözleri oldu. Bazen geriye doğru bakıyorum, "neler yazmışım?" diyorum. Bunları neden yazmışım gibi bir sürü soru daha var sırada. Bazılarını beğeniyorum. Çoğunu iki kere okumuyorum bile. Onlar yazılırken güzel geliyor hem kulağa hemde anılara...

Bazen sessiz kaldığım anlar oluyor. Her şey o kadar sakin ve olması gerektiği gibi ilerliyor ki, ne yapmamalıyım? En mantıklısı kenardan bakmak geliyor içimden. İzle, sadece izle işte... Bu bir gözlem midir? Eğer öyleyse, muhtemelen kendi yarattığım görünmez dünyada küçük bir kasaba sahibiyimdir. 

İster istemez aynı ortamda bulunduğum birtakım insanlar. Güzel insanlar (bundan tam emin değilim) ama onları tanımıyorum. Kısıtlı bir zaman akışında bulanık bir gözlem sonucu konuşabilirim. Başlangıçlara önem verdiğimi düşünüyorum. İyi başladıysa, sürekli iyiye uzanır. Vasat ise, ortalama bir ilişkiden ileri gitmez dört sene geçse de mesela. Mavi gözler...

Bazen de suistimal edildiğini düşünüyorum duygularımın. Zaman zarfına bakarsak (bazen) çokta umursamıyorum gibi görünüyor bu durumu. O kadar vasat bir performansım var ki hayatta, siz kötü olduğunuz için ben iyi gözüküyorum. Tabi, bunlar "bana göre" kalıbıyla yazılıyor. Sana göre kötü olanda benim biliyorum. Anlattığın her olayda haklı taraf kendin olursun. Bu paragrafı tekrar okuyabilirsin istersen.

Söz vermeden, söz tutmadan yaşamak önemli olsa gerek. Çünkü kendine yapamadıklarını başkalarına da yapamazsın. Bu yargı değişkenlik gösterebilir ama ne güzel ki incinmeden yaşamanın bir sırrı da sözsüz bir ilişki kurmak. Konuştuğumuz için inciniyoruz seninle...

Vazgeçmek değilde, olmayacağını fark etmek diyelim. Zaman sıkı bir rakip, gerçi hep o kazanıyor ama yapacak bir şey? Mutlaka vardır. Alternatifler dünyası burası. Ve yakın zamanda ürettiğim yeni bir saçma varsayımdan söz edeyim. "Hepiniz, ben; Bense hepinizin içindeyim" Benim ütopyada tüm insanların kontrolü bende; Tabi bir başka kimse içinde durum aynı oluyor. Yani, hepimiz birbirimizi yönetiyoruz. Ne garip ki farkında olmayanlar var. Yukarıdaki kullanılan kalıba dikkat ederek okuyalım.

Ve

Bu durum bir yerde üzüntü veriyor. Düşünsene hiç tanımadığın ve ömründe de göremeyeceğin, duyamayacağını bildiğin birisi hayatında etkili bir değişime katkı sağlıyor! Gerçekten garip. 

Bir teselli daha edinmiş oldum böylece.