Açılış sahnesi biraz flörtümsü vurgular ile başlamakta sonra ise seyirciye sert bir tokat atıp kendinden geçirten açılış sahnesi ile seyircide ister istemez buruk bir acı bırakıyor, ama zekice. Ve kendinizi yer yer duygusal, komik ve sıra dışı bir hikâyenin içinde buluyorsunuz. Mesajları yakalayabilirsiniz, sonuçta başarılı ve her duyguyu tattıran bir film.
Film dram ve melankolik sahneler sevmeyen seyirciler için eziyete dönebilir. Onun dışında komedi sahneleri gayet kaliteli ve durum komedisine yönelik olması sebebi ile eğlendiriyor. Yüksek oyunculuk performansı ve üstüne Bob Dylan’ın müzikleri işi alıp götürüyor.Renée ( jane ) 'in yüzündeki ifadeler o kadar doğal ve samimi ki olaya kendinizi kaptırmanıza sebep oluyor. Renée Zellweger'in film boyunca yüzlerindeki anlamlı ve duygusal ifadeler filmi taşıyor diyebiliriz. Başrol Oyuncuları Renee Zellweger ve Forest Whitaker ile kısa ama çok etkili bir performans sergileyen Nick Nolte, gerçekten çok başarılı bir oyunculuk sergilemiş. Buna diğer yan rollerdeki oyuncularında etkili ve başarılı performansı eklenince bence son yıllardaki en güzel, samimi ve sıcak dram filmlerinden birisi ortaya çıkmış. Hızlı ve maddeci bir hayata hoş bir mola anı. Amerikan sosuna batırılmış bir duygusallık. Ve biraz da yol manzaraları diye özetleyebiliriz.
Forest Whitaker’a ayrı bir pencere açıyorum büyüleyici bir performans. Verdiği ifadeler, tonlamaları ve karakterinde ki yer yer ani değişimler gerçekten çok başaralı. Birçok rolü başarı ile canlandıran Forest Whitaker bu rolü ile filmi seviye atlatıyor diyebiliriz.
Filmle ilgili gözüme çarpan bir ufak detaysa efektli sahneler pek başarılı değil, yer yer duygusal sahneler klişe olması filmi olumsuz etkilemiş. Benim için önemli bir nokta ise caddede top oynayan çocukları görmek ve annelerinin onları çağırması üzerine çocukluğumu hatırlamamdır. Demek ki çocuk her yerde çocuk.
Tüm sinemaseverlere iyi seyirler…