Çünkü birinin oğlu kanserden ölmüştü henüz 20 yaşında, diğeri trafik kazasında 30 yaşında yeni doğan bebeğine koşarken sevinçle, bir diğeri 50 yaşındaydı kalp krizinden ölürken hala annesinin yeni doğmuş biricik bebeğiydi ve hatta diğeri daha 1 günlüktü anne bile diyememişken bir sebebten kaybolmuşlardı bu dünyadan. Bir kadın milyonlarca olmuştu bir anda. Bir kadın uyandı her zamankinden farklı. İki tabakla birlikte zeytin, peynir, reçel ve çay herşey hazırdı. Hatta bir buket menekşeleride. İşte o an bir kadın milyonlarca çocuk oldu anneler gününü kutlayamayan. Her ne sebebten olursa olsun dünyadan kaybolan annelerin acısıyla kimisi 10 kimisi 40 kimisi 60 yaşında annesiz kalmıştı.
Annesizliğin yaşı yoktur. Onu kaybettiğin an çocukluğuna döner kocaman kadın olursun. Bir kadın uyandı her zamankinden ve o an çaylar geç kaldığı için bağıran çocuklarla üstüne reçel döktüğü için bağıran annelerle doldu ortalık. Henüz çocukken dökülürdü reçeller ve bazen geç kalırdı çaylar bazen ekmekler yanabilir bazen zeytin çekirdekleriyle oyun oynanabilir. Önemlisi karşısınızda birinin oluyor oluşudur.
Bu yüzden anneler günü sadece bir gün değil aslında her gündür. Giden geri gelmez.Gidenle birlikte giden çay giden peynir ve giden sabahlar geri gelmez. O yüzden bu gün bir hassaslık var içimde. En güzel yanımdan uyanıp en güzel şekilde gülümsedim bu gün anneme. Herkesleşip eski bir resmimizi çektim çocukluktan kalma onu ne kadar sevdiğimi belirten sözlerle donattım ve paylaştım sosyal medyalarda. Kaç beğeni almıştı acaba düşüncesiyle bakarken utandım kendimden anneler gününü annesizler günü olarak kutlayan çocuklar ve anneler gününü evlatlarsız kutlayan anneler varken neden ben bizi ifşa etmiştim bağıra bağıra?
Sevgim zaten hep sol yanımda. Utandım çokçana o yüzden bir mesajım var henüz annen yanındayken ona her gün anneler günü davran ve sevgiyle kal çocuk.