Kendini haklı hissetmen için neden yoktur etrafında. Bu sefer elin zayıftır oyunda. Konuşurken her kelimeni özenle seçersin , bir hataya daha tahammül yok diye. Dakikalara saklarsın yüzündeki heyecanı , mutlu sonu ararken gözlerin hep "ya olmazsa" kaygısı . Denemekten ne çıkar ? Varsın kabul etmesin beni . Biter mi umutlar ? tükenir mi hayalleri kuran düşünceler ? Devam et ...
İtiraflar başlar , bahaneler sunulur... Kabul eden biri var karşımda , ne dersem "tamam" diyen biri. Çok akıllıyım ben? ya da o, çok mu saf? Beyazın üstüne atılmış çizik gibi hissetmek kötü, kendimi onun masalında . İyi adam olmayı başaramadım ... Çünkü ben kötü kahramanıydım .